Ηθοποιός

Η αυλαία πέφτει,
το κοινό χειροκροτά ακόμα
επεφημώντας τους ηθοποιούς
ικανοποιώντας τους χορηγούς.

Ο πρωταγωνιστής χαμογελά υπερήφανα
θρέφει τη ψυχή του εκείνη τη στιγμή
είναι το κέντρο της προσοχής
είναι ο θεός τους, ο οδηγός τους.

Τα φώτα κλείνουν και ο κόσμος οδεύει προς τις εξόδους.
Κάποιοι τρέχουν στα καμαρίνια να συγχαρούν από κοντα
τους δημιουργούς αυτής της θαυμάσιας βραδιας
Κάποιοι με υστερία συνωστίζονται αποζητώντας ένα αυτόγραφο.

Ο πρωταγωνιστής σίγουρος για τον εαυτό του
νοιώθει πλήρης, ικανός για τα πάντα
και μοιράζει χαμόγελα και ευχαριστίες
στις ρηχές κολακείες των θαυμαστών του.

Οι θύρες κλείνουν και επικρατεί ηρεμία.
Μόνο οι καθαρίστριες που καθαρίζουν τις θέσεις του κοινού
και οι τεχνικοί που μαζεύουν τα μηχανήματα έχουν απομείνει,
ενώ οι υπόλοιποι ηθοποιοί φεύγουν από την πίσω πόρτα.

Ο πρωταγωνιστής γυρίζει στην σκηνή
κοιτάζει γύρω του παρατηρώντας
τις χαρούμενες εκφράσεις τους
"επιτέλους τελειώσαμε" λένε

Ακίνητος, τους βλέπει να αποχωρούν
και μένει μόνος του, στο σκοτάδι
της άδειας σκηνής του θεάτρου.

Κατάρα και ευλογία η ζωή του καλλιτέχνη.
Δυό ώρες ζωής και εικοσιδυό ώρες θανάτου
κάθε μέρα...