Wednesday, December 14, 2005

Μεθυσμένο Παραλύρημα

Σκοτεινά ματια
ξαφνικά στα σαράντα
θεοσκότεινα και έξω
αν μου φύγεις και εσύ
ποιός θα με ξορκίζει;

Τασάκι μαύρο, με ναρκωτικού στάχτη γεμάτο
αν θα λείπει η συμπόνια τι θα γίνεις εσύ;
Κι αν ο στοίχος αλλάξει τι θα θα χορέψουν συρτά
παλικάρια τε, και ρεμπέτικα, μα κοφτά;

Προσπαθώ να μεθύσω
στην αγκαλιά σου να πέσω
στη γοητεία σου να υποκύψω
αλλά δεν μπορώ, δεν γίνεται
κατί πιο βαθύ με βασανίζει

Γυναίκα που ανήκεις
στη ράτσα που μυρίζει ουίσκι
ήρθα
προσκύνα
είμαι ο θεός σου,
το αύριο.

Η κακομοίρα η ζωή,
αγία, που τη φωνάζουν πουτάνα
συχνά στο σκοτάδι μου σε θυμίζει,
φάρος για μένα ειναι τα μάτια σου
που οταν με φωτίζουν βλέπω
τα παντα διαφορετικά.

Τις σκέψεις μου γράφω
για να θυμάμαι και αύριο
τη νίκη μου στο θάνατο.

Ζήτω η Ζωή!

Σ'αγαπώ, αλλά που είναι τα μάτια σου
άγγελέ μου;
Μου λέιπουν...