Λεωφορείο

Πικρή και σκοτεινή
όπως πάντα και
αυτή η νύχτα

Μόνος και πάλι
συνειδητοποιώ πως είσαι
όπως πάντα

Η ίδια στενοχώρια
οι ίδιες στιγμές
η ίδια νύχτα

Σ'αυτό το λεωφορείο
έξι χρόνια πριν
γελούσα και χαιρόμουν

Πως τάχα βρήκα την αγάπη
και το ταίρι το μοναδικό
το νόημα της απλό και απτό

Τα γαλάζια της μάτια
ακόμα στοιχειώνουνε
το κόσμο μου

Ποτέ δεν με ξεχάσανε
όσο και αν τα έδιωχνα
αυτά ήταν και πάλι εδώ

Έτσι και τώρα
εγώ ξαναπεθαίνω
να νοιώσω την ύπαρξη της

Αλλά ο καιρός πέρασε
και τα παιδιά ωρίμασαν
και η αγάπη έγινε επάγγελμα

Που νά'σαι αυτή την ώρα;
Που να βρίσκεσαι;
Θα με θυμάσαι ακόμα;

Καθώς η άρνησή της
ηχεί ακόμα μέσα μoυ
ψάχνω στις στάλλες της βροχής
μια λύση

Το άστρο μου προέβλεπε
μεγαλεία και δόξες...αμαρτία

Ταξίδι στην Ακρόπολη

Άσε με να σου πω
για το καιρό που θεοί
σαν άνθρωποι περπάτησαν εδώ
Επέτρεψε μου να σου πω
για τότε που σε τούτα δω τα μονοπάτια
περπάτησαν μαζί μας
άνθρωποι θεϊκοί, ασύγκριτοι
Για εκείνες τις εποχές
όπου γιορτάζονταν ο ερχομός των εποχών
σαν να'ταν γέννηση ενός παιδιού.
Για τότε που οι ήρωες υπήρχαν πραγματικά
και δεν ήταν απλά δημοφιλείς τιτλοφόροι.

Μέσα από τα ερείπια, φώς
δημιουργηκο, αναζωογονητικό
Φώς όμως που ανήκει
αποκλειστικά στο παρελθόν

Άνθρωπε του μέλλοντος
γνώριζε πως σε αυτή την εποχη
η δημιουργία εθεωρείτο έγκλημα
και η πρωτοτυπία αίρεση.

Ακόμα και σήμερα
οι ιεροί χώροι επισκέπτονται
από όμορφες κόρες και υιούς
συναντιθέντες υπό τη σημαία
ενός πανάρχαιου και υπό εξαφάνιση
πολιτισμού...

Άλλα τα τρώει ο χρόνος
και άλλα τα καταστρέφει
ο "πολιτισμός" και οι
ευαισθησίες του κράτους.

Άσε με να σου πω για αυτά
τώρα που προλαβαίνω
τώρα που μπορώ και υπάρχω
ίσως αύριο γίνω και εγώ
πολιτισμένος...