Λεωφορείο

Πικρή και σκοτεινή
όπως πάντα και
αυτή η νύχτα

Μόνος και πάλι
συνειδητοποιώ πως είσαι
όπως πάντα

Η ίδια στενοχώρια
οι ίδιες στιγμές
η ίδια νύχτα

Σ'αυτό το λεωφορείο
έξι χρόνια πριν
γελούσα και χαιρόμουν

Πως τάχα βρήκα την αγάπη
και το ταίρι το μοναδικό
το νόημα της απλό και απτό

Τα γαλάζια της μάτια
ακόμα στοιχειώνουνε
το κόσμο μου

Ποτέ δεν με ξεχάσανε
όσο και αν τα έδιωχνα
αυτά ήταν και πάλι εδώ

Έτσι και τώρα
εγώ ξαναπεθαίνω
να νοιώσω την ύπαρξη της

Αλλά ο καιρός πέρασε
και τα παιδιά ωρίμασαν
και η αγάπη έγινε επάγγελμα

Που νά'σαι αυτή την ώρα;
Που να βρίσκεσαι;
Θα με θυμάσαι ακόμα;

Καθώς η άρνησή της
ηχεί ακόμα μέσα μoυ
ψάχνω στις στάλλες της βροχής
μια λύση

Το άστρο μου προέβλεπε
μεγαλεία και δόξες...αμαρτία