Μαύρα σύννεφα κι αν απλωθούν
μη λυπηθείς, καρδιά μου
γιατί ο κόσμος που επέλεξαν να ζούν
είναι πικρός, χαρά μου
Κι αν ο κόσμος αυτός είναι γεμάτος φόβο
αυτός που φταίει πάντα είναι ο γονιός
που σ'αναγκάζει να ζείς μες το δικό του τρόμο
Μ' άσπρα σπουργίτια που πετούν
πέτα μαζί, καρδιά μου
γιατί η ζωή που αυτοί για σένα ζούν
είναι μικρή, χαρά μου
Κι αν ο κόσμος αυτός είναι γεμάτος τρόμο
αυτός που φταίει πάντα είναι ο γονιός
που σ'αναγκάζει να ακολουθείς τον δικό τους δρόμο
Στα σύννεφά ψηλά
κρύψου καλά, καρδιά μου
γιατί αυτοί μεθούν και χαίρονται
μόν' απ' τα δάκρυά μου
γιατί αυτοί μεθούν και χαίρονται
που άψυχη είσαι πια καρδιά μου
