Στο σκοτάδι βρίσκει καταφύγιο η άγρια ψυχή μου
μακριά απ' τα βλέμματα των παρείσακτων
συνεχίζω τη προσωπική μου πάλη χωρίς μέλλον
καθώς γυρνώ και κοιτώ κατάματα το τέρας.
Μόνος περπατώ στο σκιερό μονοπάτι των ψυχών τους
βαδίζοντας με σιγουριά στον όλεθρο, ενώ αυτοί
όσα τα μάτια μου έχουν δεί ποτέ τους δε φαντάστηκαν
πως υπήρξαν κρυμμένα μέσα μας και παλεύουν για να βγούν
Κραδαίνω αιθέρια ρομφαία και η μορφή μου φέρνει εφιάλτες
τρέμουν στο άκουσμα του πανάρχαιου ονόματός μου
και η μάσκα που φορώ φέρει θαμπά τα αρχικά του οίκου μου
στο πνεύμα, στη καρδιά και στο μυαλό σκοτάδι κρύβει τη ζωή μου
Το τέρας θρέφεται με μίσος, υπόνοια θανατου
και δύσκολα οι λέοντες κρατούν τα τοίχη της ζωής μου
κι αυτό που γι' άλλους εφιάλτης δείχνει, να κοίταξε
για μένα είναι δράση ζωής και ελευθερίας
Για αυτούς πολεμώ και αναπνέω
Για αυτούς ιδρύω θεούς και δαίμονες
Άρχων του χρόνου, της φωνής του σύμπαντος
ψιθυρίζω στα όνειρά τους τις χαρές τους
Ακόμα και αν πάντοτε αυτό που πίσω παίρνω
είναι ψέμα και απάτη και υποκρισία και φθόνος
φοβούμαι πια το ψέμα που κρύβουνε στα μάτια τους
αποφεύγω το βλέμμα τους, αφήνοντας τους να πιστεύουν ότι θέλουν
Ποιός ο λόγος άλλωστε;
Μόνος θα δώσω τη μάχη με τα αδέρφια μου τους λέοντες
και χαίρομαι για τη κατάληξη που έρχεται
όπως όλοι οι προφήτες ανεπιθύμητος και απροειδοποίητος κι εγώ
μα πάντοτε κοιτώντας το τέρας που τρώει τις ψυχές τους κατάματα
Κι αν τους δίνω ροδοπέταλα και αυτοί με μίσος τα τσακίζουν
είναι απόδειξη πως πια ο κόσμος φτάνει στην Αρχή του
γιατί τίποτε πια δεν έχει αξία, ούτε ο νούς ουτ' η καρδία τους
γνωρίζουν να δίνουν σημασία στην ίδια της ζωή και τις χαρές της
Τα μάτια μου σκοτείνιασαν και γέμισαν φωτιά
λησμονιά γεμίζει την άλλοτε πλήρη σκέψη μου
και τρίζοντας τα δόντια ανοίγω τα φτερά μου
καθώς στα όνειρά τους με καλούν να διώξω εφιάλτες
Κι εγώ απαντώ και ανταπαντώ
κι ας ψεύδονται κι ας βρίζουν
στα όνειρά τους κρύβω φως
κι ας ελέγχω το σκοτάδι...
