Ελευθερία

Η ελευθερία πάντα θα πατά
σε απελπισμένες διαθέσεις και τρόπους
όταν κανείς πια δεν γνωρίζει
τι για αυτόν το μέλλον κρύβει

Περνάν τα χρόνια και μεγαλώνεις
πνιγμένος σε ένα αίσθημα απόγνωσης
νοιώθεις μελαγχολικά και θλιμμένα
σαν νά'σαι θαμμένος με το κεφάλι έξω απ' τη γη

Ποιος σου έδειξε το δρόμο;
Ποιος σε οδήγησε στον ουρανό;
Χαράμισα τον χρόνο μου παίζοντας παιχνίδια
γιατί και πώς αποφάσισες να πετάξεις μακριά;
χωρίς σημάδι ή ειδοποίηση...

Πήρα ένα γρήγορο αμάξι
επιταχύνοντας οδήγησα μακριά
τίναξα τα μυαλά μιας πόρνης στον αέρα
μα τίποτε δεν άλλαζε τη ζωή μου

Και τότε ένα πρωί
ξύπνησα μες τη βρωμιά μου
κατάλαβα τότε για πρώτη φορά
αυτό που έψαχνα εδώ δεν υπήρχε για να βρω

Έτσι, έφυγα μακριά, βαθιά μέσα στην έρημο
κρύφτηκα στα φαράγγια και τις δυτικές βουνοπλαγιές
δημιούργησα μουσική παίζοντας, ουρλιάζοντας με τους λύκους
όντας απλά ο εαυτός μου, χωρίς νά'χω σκέψεις στο μυαλό μου

Δίχως σκέψεις να μ'απασχολούν
ζώντας και αγαπώντας
στο όνομα της ελευθερίας

Ελευθερία!
Ελευθερία!
Ο ήχος της ξεθωριασμένης ελευθερίας δεν σταματά
σαν ένας νόμος ή μια αγάπη που δεν λυγίζει
στην έρημο, στη φύση θα βρεις τον εαυτό σου
να ουρλιάζει "Ελευθερία" προς τη δύση.

Μα καθώς θα μεγαλώνεις, θα δεις
πιστεύω πως θα καταλάβεις
ότι στο τέλος μέσα από τα ίδια σου τα στήθη
η ελευθερία ξεθωριάζει σαν ανάσα
σα κύκνειο άσμα, πρωτόγνωρο μα τελεσίδικο...