Μια στιγμή

Παρατήρησε τις κινήσεις της,
κοίτα πως ξαποστέλνει κάθε πρόσκληση
πως ξεπερνά κάθε εμπόδιο και πρόκληση
πρόσεξε γιατί οδεύεις σε ενεργό ναρκοπέδιο

Τα μάτια της κόβουν την καρδιά μου
σαν το διαμάντι ενός ληστή που κόβει τη βιτρίνα
η ανάσα της βυθίζει τη σκέψη μου σταδιακά
όπως ο άνεμος φουσκώνει τα πανια και ωθεί το πλοίο
το άγγιγμά της ηρεμεί την άγρια, πρωτόγονη ψυχή μου
όπως το η δύναμη της νύχτας φέρνει τον ύπνο στα ζωντανά

Παρατήρησε τον τόνο της φωνής της
κοίτα πως δημιουργεί στενόχωρη σύγχιση
και πως σταματά ή ξεκινά κάθε συζήτηση
έσο έτοιμος γιατί οδεύεις σε άγνωστα νερά

Καθώς ξαπλώνει δίπλα μου, χαιδεύει τις πληγές μου
ρίχνοντας βάλσαμο με κάθε της ψύθιρο
μου υπόσχεται ένα νέο όνειρο μια καινούργια στιγμή
που διαρκεί όσο ένα καρδιοχτύπι
όσο δυο ανάσες, όσο ένα ηλιοβασίλεμα
όσο ένας αιώνας, όσο μια πανσέληνος.
Μια στιγμή τόσο μικρή τόσο μεγάλη
όσο η πνοή που με γεμίζει αυτή την ώρα.

Παρατήρησε πως ανοίγει τα μάτια της καθώς ξυπνά
κοίτα πως στη σύγκριση ο ήλιος πως τρομοκρατείται
πρόσεξε για μια στιγμή την αύρα που δημιουργεί
το χαμόγελο της σιωπής που υπόμονα συγκρατεί
ηλεκτροφόρα δίχτυα τα μαλλιά της

Προσοχή, μυρίζει αίμα και φωτιά
μια νέα θυσία στους θεούς της ενοχής
Προσοχή, είναι η ίδια η ζωή
αχτίδα μέσα στο σκοτάδι της εποχής μου.

Έρμαιο του χρόνου η πυρρά που ανάβει στη σπηλιά της
έρμαιο τους εαυτού μου η σκιά που χάνεται στη μοναξιά της
στη σκέψη μου επιστρέφει ξεπουλωντας υποσχέσεις
που έδωσε απλόχειρα σε εκείνη την ασήμαντη για αυτήν στιγμή