Ουροβόροι

Σκοτάδι, μυρωδιές σήψης...
Κι άλλος εφιάλτης
Αισθήματα αλησμόνητης τύψης
της μοίρας μου δυνάστης

Ακολουθώντας διάδρομο μακρύ
κρατώντας στο χέρι μου δαδί,
πυρσό από χρυσελεφάντινο οστό
έφτασα στην αίθουσα των βασιλέων

Με φωνή τρεμάμενη από δέος
ξαφνιάστηκα απ' του βασιλιά το κλέος
στέμμα διαμαντένιο στολίζει την αρχαία κάρα
ατσάλινο σπαθί κραδαίνει στο χέρι το δεξί

Συμπεριφερόμενοι σαν μανιακοί
οι εκστασιασμένοι υπήκοοι
γυναίκες που σκίζουν τα ρούχα τους
παιδιά που πηδάνε στη φωτιά
για την καλοπέραση του άψογου βασιλιά τους

Ανυποψίαστος σπρώχνω το όραμα μακριά
καθώς με ρίχνουν στη φωτιά, θυσία και σπονδή
όταν οι φλόγες πλημμύριζαν τη καινή ψυχή μου
επικαλέστηκα το όνομα αυτών που έπεσαν παλιά
θυσία στου θηρίου της εκμετάλλευσης το βωμό.

Ουροβόροι άρχοντες, άφθαρτοι στην οργή τους
αξεπέραστοι, ανέραστοι εραστές, δυναμικοί υποκριτές
ποτέ δεν σταματούν, ποτέ δεν υποχωρούν
μανιακοί δολοφόνοι, δολοπλοκίες
κρυμμένοι πίσω από ευγενικά πρόσωπα
και πολυεθνικές εταιρίες, αφεντικά με δούλους

Προσοχή! Το χαμόγελό τους είναι κάλπικο
και η ευφάνταστη αλαζονεία τους ασύγκριτη
στο θρόνο του βασιλιά της ανικανοποίητης, της δίψας για πλούτο
εμφανίζονται υποκλινόμενοι σαρδώνια μιλώντας
η πίεση πλέον είναι αφόρητη.

Στροβιλιζόμενος απομακρύνομαι
φεύγω μακριά, άλλη μια νύχτα
παλεύοντας με το μέλλον
άλλη μια ιστορία συμπυκνώθηκε
με γράμματα και σφραγγίστηκε σε φακέλους.

Αναζητώντας την τέλεια ομορφιά
που σπέρνει τρόμο στην καταχνιά
εξοπλίζομαι με την ελπίδα της χαραυγής
μια νέα μέρα υπόσχεται μια νέα ευκαιρία για αλλαγή
αλλά δυστυχώς και τον ερχομό μιας νέας νύχτας
ίδιας με την χθεσινή