Μάσκες

Φαντάσματα και μάγισσες
ξεπροβάλουν απ' τα σκοτεινά
δάση της ψυχής σου.

Σαν Σειρήνες με καλούν
οι χίλιες φωνές του Αιόλου
μελαγχολικά, μελωδικά σαν όνειρο
όταν φωνάζουν τ'όνομά σου.

Κι όπως ο αέρας παίζει τα μαλλιά σου
κλέβει ήχους και εικόνες
η μοναξιά φίλε, μας καλεί
να μας κλέψει, να μας βιώσει

Το μόνο που θέλω είναι
να μην πνιγώ στην ασφυξία
μέσα στην ίδια μου τη μάσκα

Σκοτεινή, απόμακρη, γεμάτη φόβο
και μια πρωτόγονη δύναμη, μαγεία
με πνίγει αυτή η μοναξιά της καταδίκης
όλοι θεατρίνοι, ψεύτικοι στρατηγοί
πνιγμένοι κι αυτοί όπως κι εγώ στα διλήμματα

Έχεις παρατηρήσει την κρυφή αρμονία
που καθοδηγεί την πτήση των πουλιών;
είτε πετούν ψηλά
είτε γυρνοβολούν στα χαμηλά
εκφράζουν μια λέξη...
"ελευθερία"

Η ασχήμια αυτού του κόσμου
γεμίζει αμφιβολίες και φόβους
αυτούς που τολμούν να ανοίγονται
άγγελοι με ψυχή διαβόλου
παιδιά με κουρασμένες σκέψεις..

Ποιός πρέπει νά'μαι ανάμεσά τους;
Ποιά μάσκα να φορέσω;