Νύχτα

Περίεργες υπάρξεις, αυτές που δεν μας ταιρίαζουν
Περίεργες οπτασίες, αυτές που θέλουν το κακό μας
Περίεργες εικόνες, αυτές που τραβάνε το βλέμμα μας

Όσο αυτές κι αν μας διώχνουν
εμείς σαν ορφανά παιδιά τις κυνηγάμε
αντλούμε υπομονή από τις ορέξεις τους
δημιουργούμε ψεύτικες ιδέες και ελπίδες
κι όλα αυτά για να συγχωρούμε λάθη
που ξέραμε από πριν πως θα γίνουν
γιατί όμως πάντα εν γνώση μας προχωρούμε;

Κι όταν η υπομονή εξαντληθεί
και η κοροϊδία φτάσει στο απροχώρητο
και δεν χωράει άλλη συγχώρεση
και η οργή για τον εαυτό μας
που κάναμε ξανά και ξανά το ίδιο λάθος
ξεπεράσει το απροσδόκητο, το αυτονόητο
τι κάνουμε;

Όταν ο εγωισμός τους προβάλει τα πιστεύω τους
τα δικαιώματά τους, τα ψεύτικα συναισθήματά τους
το ψέμμα τους που το κρύβουν;
Πως μπορούν;
Που το καταχωνιάζουν και δεν το θυμούνται;
Πως γίνεται να μην τους καίει σαν πυρινο θηρίο;
Δεν αξίζει τίποτα άλλο εκτός από αυτό που θέλουν
και εμείς τα καταπίνουμε
όπως καταπίνει το σπέρμα του πελάτη η πόρνη
περιμένοντας μετά την πληρωμή, για να ταϊσει το παιδί της
χωρίς να δίνει σημασία στις κακεντρεχείς ορέξεις του ανώμαλου γαμιά της

Ποιό το νόημα της συγχώρεσης όταν η συγνώμη είναι καινή;
Ποιό το νόημα της εμπιστοσύνης όταν οι απαντήσεις είναι πάντα αόριστες;
Ποιό το νόημα μιας καλής κουβέντας, όταν η απάντηση είναι κρύα;

Είμαστε περίεργα όντα.
Γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε και πεθαίνουμε πάντα μόνοι
μα πάντα φοβόμαστε την μοναξιά αυτή, σαν το καρκίνο
ενώ ο θάνατος και η ζωή παραμονεύουν πάντα στο επόμενο σταυροδρόμι;
Καμία σχέση!

Μόνοι μας πάντα μεγαλουργούμε
Μόνοι μας πάντα περνάμε τα όποια εμπόδια
Μόνοι μας πάντοτε μαθαίνουμε να ξεχνούμε
να συγχωρούμε, να μισούμε, να αγαπάμε
να Νοιώθουμε


Και να, η πανέμορφη νύχτα με καλεί
κοιτάω τα άστρα και είμαι σίγουρος
τα ψέματα που κατάπια για άλλη μια φορά
ήταν η υπογραφή, το βουλοκέρι της αλλαγής
της ίδιας μονότονης αλλαγής

"Έλα ξένε, έλα στην υπέροχη αγκαλιά μου
κοίτα βαθιά μέσα στην ανεξερεύνητη ματιά μου
μην περιμένεις βέβαια αγάπη και κατανόηση
αλλά εγώ δε θα σου πώ ποτέ ψέματα
ποτέ δε θα σ'αλλάξω, ποτέ δε θα σε κεραυνοβολήσω
δεν κρυβω εγωισμό, είμαι πουτάνα, και ξέρεις τι θέλω από εσένα
άσε τις άλλες που σου τάζουν τον ουρανο με τα άστρα
ξέρεις πολύ καλά πως σε μένα τη Νυχτα ανήκουνε"

Εμβρόντητος κοιτώ τρυγύρω μου.
Ποια φωνή ήταν αυτή;
Της Νύχτας η κατάμαυρη Ψυχή.
Αλήθεια. Η Αλήθεια!
Να τη αποζητώ, να για τι διψώ!
Κουράστηκα τους ψεύτικους ανθρώπους
Κουράστηκα να τους συγχωρώ
Άλλοι έρχονται σαν φίλοι έτοιμοι πάντα όμως να σε προδώσουν
Άλλες έρχονται προσφέροντας δώρα αγάπης και ομορφιάς
ξερνώντας σαν μυασματικές τον πράσινο εμετό της ζήλιας τους ή του εγωισμού τους
και κάποιοι άλλοι, έρχονται σαν δαίμονες τους πολεμάς
και όταν τους σκοτώσεις και νοιώσεις νικητής
βλέπεις πως ήταν άγγελοι...


Ω Νύχτα, αγκάλιασέ με απόψε
διώξε το κρύο που μου 'στειλες
το όπλο που κρατώ τι τό 'χω;
Ω Νύχτα με τα μύρια άστρα σου
σύ η μόνη αληθινή ερωμένη
και εσύ Σκοτάδι, εσύ
ο μόνος πραγματικός μου φίλος