Thursday, January 24, 2008

Ο άνθρωπός σου

.Πρόλογος.
Πες μου μια καλή κουβέντα..
Κάτι, ξέρω 'γω, πιο όμορφο
κι ας είναι κοινότυπο
κι ας έχει ειπωθεί χίλιες φορές
στείλε ένα φιλί στα σύννεφα
ή ένα απλό χαμόγελο
άσε υπόνοια, πνοή χαδιού,
φύσιμα αγκαλιάς...

.Εισαγωγή.
Μην ρίχνεις τον άνθρωπό σου στη μιζέρια
μην τον αφήνεις να νοιώθει μόνος
γιατί είναι εκεί που είναι μόνο για σένα
για σένα νοιώθει τη χαρά
για σένα στεναχωριέται
κι απ' τις πράξεις σας, κυρία μου,
θυμώνει ή χαίρεται

.Ενδιαφέρον.
Μην ακυρώνεις αυτά που παίρνεις
είναι δείγματα ενδιαφέροντος
Μην διστάζεις να μοιραστείς τις σκέψεις σου, να ανοιχθείς
να πείς δυο λέξεις κλασσικές μα ειλικρινείς
υπέθεσε πως ο άλλος νοιώθει ευάλωτος, μικρός
και σ'έχει ανάγκη μόνο για 'κείνη τη μια στιγμή
μπες στη θέση του, στη σκέψη του και νιώσε
πως κι αυτός μπορεί να νοιώθει

.Εγωισμός.
Κι αν κάτι τον πειράζει πραγματικά
θυσίασέ το, όπως κι εκείνος κάνει
γιατί ο εγωισμός όταν μετράει περισσότερο
τότε αυτός που αγαπάς, φιλάς και αγκαλιάζεις
είναι απλά και μόνο ο εαυτός σου

.Συμπαράσταση.
Μην πληγώνεις τον άνθρωπό σου
ότι γράφει για σένα το γράφει
ότι μισεί το μίσησε επειδή σε έβλαψε
ίσως έτσι αυτός συμπαραστέκεται
ενώ εσύ απομονώνεσαι
γιατί η ζωή του διαλύεται
ενώ εσένα φτιάχνεται

.Ελεημοσύνη.
Μην τον αφήνεις να αποζητά τη θέρμη
όπως ο ζητιάνος τη σκεπή
όπως ο πεινασμένος τη τροφή
γιατί τότε πληγώνεται και πικραίνεται
καθώς ότι δίνεις είναι σαν να το δίνεις από οίκτο

.Επικοινωνία.
Αν δίνεις σημασία σε πράγματα μικρά
κι αυτός ποτέ δεν το καταλαβαίνει
πες το με τρόπο, εξήγησε, δείξε υπομονή
ζήτα και θα πάρεις, γιατί είναι ο άνθρωπός σου
λόγο δεν έχει να αρνηθει, ένα "ναι" κι αυτός να πεί

.Επίλογος.
Είναι πάντα αυτός
που θα πεί μια καλή κουβέντα
που δεν θα σε ρίξει στη μιζέρια
που δεν ξέχνά αυτά που παίρνει από εσένα
που θυσιάζει δίχως σκέψη εγωισμό και ευχαρίστηση
που ποτέ δε σε πληγώνει με πρόθεση
[ποτέ δε σε πικραίνει]
που δίνει αξία σε ότι έχει σε σένα σημασία
γιατί αυτός έτσι νοιώθει
νοιώθει όπως πάντα ένιωθε
ακόμα και όταν δεν επιστρέφεται ο χαρακτηρισμός
...ο άνθρωπός σου...

No comments: