Υπερήφανε Αλέξανδρε

Μια δικαιολογία
Μια κρυφή αιτία
Ένα καινό, λέξεις

Άπειρες ώρες σκέψης
και ένας πόνος
όμοιος με κανέναν άλλον
πρωτόγνωρος

Υπερήφανε Αλέξανδρε
Πανίσχυρε Αλέξανδρε
θυμήσου αυτές τις στιγμές
χάραξε τες στη μνήμη σου
σαν μάθημα, σαν δίδαγμα
Που η δυνατή φωνή σου
λύγισε και έσπασε και κρύφτηκε
μέσα σε αναφιλητά

Υπερήφανε Αλέξανδρε
που ξέχασες αυτά που δίδασκες:

Ποτέ μη πληγώσεις μια γυναίκα,
πλήγωνε τον εαυτό σου καλύτερα

Ποτέ μη αφήσεις να σε θεωρήσουν δεδομένο
το μυστήριο του αγνώστου είναι ανανέωση

Κάθε γυναίκα είναι ένα ανοιξιάτικο μπουμπούκι
θέλει φροντίδα, ανοχή, υπομονή και περιποίηση
για να ανοίξει και να σου φανερώσει την ομορφιά
που έκρυβε σε όλη της τη προηγουμένη ζωή

Κάθε γυναίκα είναι ένα εύθραυστο διαμάντι.
Φαινομενικά πανίσχυρο μα κατά βάθος ευάλωτο.
Αν το ραγίσεις δεν ξανακολάει

Διάλεξε μία που σου ταιριάζει
και δώσε της τα πάντα χωρίς να ζητάς
αν πληγωθείς θα αποκτήσεις ένα μάθημα
αν την κερδίσεις θα αποκτήσεις μια βασίλισσα

Υπερήφανε Αλέξανδρε,
μέγιστε, τρανέ, ανίκητε
πως σιώπησε η υβριστική φωνή σου
από τα μάτια μιας γυναίκας;
Ξέχασες να προφυλάξεις
την αχίλλειο πτέρνα σου
δε πειράζει, ας είναι
κι ο Αχιλλέας ο ίδιος ήξερε
αλλά παρόλα αυτά πήγε στη Τροία.

Είναι της μοίρας και των άστρων
κάποιες συγκυρίες
μας έφεραν την αλλαγή
φως στο σκοτάδι μας
ένα λιμάνι για το πλοίο μας
μια ανακωχή στο πόλεμο

Είναι της μοίρας και των άστρων
να τελειώσει έτσι,
δίχως αποχαιρετισμό
δίχως πραγματική αγάπη;

Πόσες θυσίες απαιτείται Αλέξανδρε;
Για να σπάσει ο ιστός τη μοναξιάς
που μας εγκλωβίζει όλους;
Τι χρειάζεται να γίνει
για να μπει κάποιος στο μυαλό μιας γυναίκας
και να της δώσει να καταλάβει πραγματικά
ότι αυτό που νοιώθει είναι αληθινό
και να διώξει το φόβο της
που δημιουργεί συγκρούσεις, ανασφάλειες, πανικό
και οδηγεί ξανά στη μοναξιά
μα με ένα ανεπανάληπτο και πρωτόγνωρο
συναίσθημα κενότητας και πόνου

Καλωσόρισες στο πατρικό σου
Υπερήφανε Αλέξανδρε
ωραία τα κατάφερες
πρωτοπόρε και στην αποτυχία

Πλήγωσες μια γυναίκα,
πλήγωσες και τον εαυτό σου

Τη θεώρησες δεδομένη
και εθεωρήθης δεδομένος
έπαψε πια να είναι μυστήριο
έπαψε η ανανέωση

Πήρες ένα πολύτιμο πανάκριβο διαμάντι
και το έσπασες σε χίλια κομμάτια
για να δεις απλά τι κρύβει μέσα
ανυπόμονος όπως πάντα
δεν περίμενες να έρθει ο καιρός
που θα άνοιγε μονάχο του
όπως τα ανοιξιάτικα μπουμπούκια σκαν
και φανερώνουν την κρυμμένη τους ομορφιά

Αν το ραγίσεις δεν ξανακολάει...έλεγες
Εσύ το έσπασες...