Monday, December 04, 2006

Επίλογος;

Χαλάρωσε τα ξεραμένα χείλη του
σε μια απόπειρα να ανακουφιστεί, τα έγλυφε
θυμίθηκαν το φιλί που χρώσταγαν

Προσπάθησε να κουνηθεί, αδύνατο.
Τα πόδια του βυθισμένα στο παγωμένο μάρμαρο
έμεναν ακίνητα, μουδιασμένα
Πόσες ώρες είχαν περάσει;
Πόσες ώρες ταξίδεψε στη μελαγχολία του παρελθόντος;

Οι σκέψεις τόσο δυνατές
που τις άκουγε στ'αυτιά του σαν φωνές
Ξεροκαταπίνοντας ψυθίρισε για άλλη μια φορά
μια πανάρχαια βλασφήμια, ύβρις
"Δεν υπάρχει θεός..."

Ειρωνικό το ότι μόλις μια βραδια πρί τον ευχαριστούσε
"Σε ευχαριστώ Ω Κύριε, για το λευκο φώς
που αν και εκτυφλωτικό μου έδειχνε νέα χρώματα
νέες εικόνες και με γέμισε με νέα συναισθήματα
Σε ευχαριστώ Πατέρα, για τη γενναιοδωρία σου"

Ειρωνικό που όλα αυτά ψυθίριζε μόλις μια βραδια πρίν

"Δεν υπάρχει θεός, κι αν υπάρχει με μισεί
Γιατί ώ Πατέρα, γιατί;΄"

Απ' την αρχή κυρίαρχη πράξη το κρυφτό
έπρεπε να κρύβει τη χαρά που τη γνώρισε
τώρα πρέπει να κύβει τη θλίψη που τη χάνει
που την έχασε ήδη μα ακόμα του το κρύβει και αυτή
"Μη φύγεις, που πάς και εσύ, που πας; Γιατί;"

Έσφυξε τα χείλη του, τέτοιες φράσεις δε πρέπει
μήτε θνητού μήτε αθανάτου τη σκέψη να δραπετεύουν
Δικό του ήταν το φταίξιμο, δική του η ευθύνη
Δική του η στιγμή και η αποτυχία εκείνη

Σε μια απόπειρα ανακούφισης δάκρυσε
θυμίθηκε ένα χαμόγελο κρυμμένο και αυτό απ' τους πολλούς
Ξάπλωσε ανάσκελα κοιτώντας τις σκιές
που χόρευαν στο σκοτάδι αόρατες και άοσμες
από θνητου νηφάλιο μάτι και ρουθούνι.

Καλοσώρισε τον επερχόμενο εφιάλτη
που του προμύνισαν στους ψυθίρους τους
Κλείνοντας τα βουρκωμένα μάτια του
χαμογέλασε κρύβοντας τη πίκρα του και είπε

"Και τώρα πάλι μόνοι μας, εγώ και εσύ
σκιά σκοτεινή, ερείπιο του οίκου του φωτός
και τώρα πάλι οι δυο μας, εγώ και εσύ
σκοτάδι φίλε μου, σπίτι, καταφύγιο και ναέ μου"

Καθώς οι τελευταίες χαρούμενες αναμνήσεις
στραγγίζονταν από τους δαίμονες της νύχτας
πριν ξεχάσει μια για πάντα τις στιγμές εκείνες
τις στιγμές χαράς και ζωής που ίσως πέρασαν μαζί
θυμίθηκε νεκρός πια τώρα τα μάτια και το χαμόγελό της
και τη θλίψη που έκρυβαν αυτά όταν τη γνώρισε
όταν όλοι κρύβονταν απο όλους
όταν όλοι έκρυβαν τα πάντα από τους πάντες
όταν το μόνο που είχε να κρύψει
ήταν η αγάπη του...

No comments: