Φλόγα που έδιωξε το σκοτάδι, το πρόσωπό της
εκείνη η φλόγα που πάντοτε χορεύει στη ματιά της
που ποτε δεν φεύγει ή κρύβεται ή ξεπερνιέται
από τίποτα άλλο εκτός ίσως απ' το χαμόγελό της
ακόμα κι αν έγνοιες μάταιες ή μη δεν την εγκαταλείπουν
αυτό ποτέ δεν την εγκατέλειψε ποτέ της δε τη πρόδωσε
Οι σκέψεις της ταράξανε τις πυρινες χορεύτριες της φωτιάς
τα κάρβουνα κοκκίνισαν απότομα σε μια στιγμή
σφυρίζοντας, σέρνοντας μικρούς κρότους σε μια στιγμή διαμαρτυρίας
καθώς έθρεφε της φωτιά με πάθη, λέξεις, σκέψεις καινουργιες
εκπέμποντας μια θέρμη ελεγχόμενη που κρύβεται απ' τα λόγια
Σαν αγέρας που φυσά τα λόγια σου
που διώχνουνε τις μαύρες σκέψεις μου
ανάβουν νέα πυρρά μες την εστία της ψυχής μου
ανάλογη, ίση κι όμοια με το τζάκι της καρδιάς σου
No comments:
Post a Comment