Προσευχές ενός τρελλού

I

Λέων βασιλεύ
αντί πορφύρας, λήσταρχου
φοράς το δέρμα σου

Λέων βασιλεύ
φανερώσου, φέρε μας
μια γεύση από δόξα

Λέων βασιλεύ
δίδαξέ μας
την αιμοσταγή σου τακτική

Λέων βασιλεύ
ξέσκισε τους αποστάτες
και προδότες της ιδέας

Λέων βασιλεύ
φέρε μας κουράγιο
δύναμη στην αδυναμίας μας

Λέων βασιλεύ
βασίλεψε!
σαν ήλιος που ανέτειλε
και θλιμμένα έδυσε


ΙΙ.

Στο όνοματου υγρού στοιχείου
που προφέρει υδάτινες μα και αιματοβαμμένες
συλλαβές ανα τους αιώνες, δέουμαι
Σαν θυσία προσφέρω το ανθρώπινο γένος
στο βωμό της αληθείας, της ισορροπίας
και της ψυχικής αλλοτρείωσης.


ΙΙΙ.

Ουρλιάζει και δεν σε ακούνε...
Δακρύζεις και δεν τους αγγίζει...
Πονάς, αγαπάς και δεν το νοιώθουν...
Ποιοί είναι;

Οι άνθρωποι...


ΙV.

Μεγάλε πατέρα, δημιουργέ
φέρε πίσω στα μάτια των παιδιών σου
το φώς, τ'αθάνατο
φέρε πίσω τη ζωή στη γη...


V.

Μακάρι νά'χα ζήσει στις μεγάλες στιγμές
πόνου της ανθρωπότητας, αρκεί μόνο νά'χα κλέψει
μια ματιά και μια λέξη από ένα γνήσιο άνθρωπο
έναν επι γής θεό, έναν καταλήτη, έναν από τους αρχαίους...


VI.

Οι πληγές που άνοιξες
δεν κλείνουν.
Το σώμα και η καρδιά
ξέχασαν πως να γιάνουν.
Πάνω μου κουβαλώ
στο σώμα χαραγμένες
όλες εκείνες τις μνήμες
γενναίων γενεών.

Μέσα στη καρδιά μου
ακόμα ανθεί, βλασταίνει και μαραίνεται
ο υάκινθοςτης χαμένης νιότης της γενιάς μου.

Αντί να διαλύσεις τους φόβους
μου δημιουργείς καινούργιους
και αθώος και δειλός πώς ν'αντέξω
Εγώ, γιός γενναίων γενεών;


VII.

Και αν δεν ήταν η ανάμνηση
και ακόμα πιο πολύ η ίδια η αγάπη
των δικών μας ανθρώπων... ποιός...;

Ποιός θα εκτροχίαζε το τραίνο του θανάτου
από τη σαλεμένη σκέψη της γενιάς μας;
Ποιός θα διατηρούσε ανέγγιχτη την αθώα
παιδική ψυχή μας κρυμμένη προσεκτικά
κάτω από τη γονική φροντίδα;
Ποιός, έστω και εξ' αποστάσεως θα έδιωχνε
τα δάκρυα απ' τα θολωμένα μάτια μας;


VIII.

Και ο νεαρός τραγουδιστής-καλλιτέχνης
σταμάτησε τον ποιητή στο δρόμο και τον ρώτησε:
"Θα με βοηθήσεις να γίνω αθάνατος;"