Σε ψεύτικες αγκαλιές ξαπλώνω
για να σκεπάσω το φόβο της αλήθειας
μια απόγνωση με γεύση μοναξιάς, καθώς
μονάχοι μας γεννιόμαστε και πεθαίνουμε
Κι ο φόβος παραμένει
πολλά κλειδιά μα λίγες οι πόρτες
πολλές οι λέξεις και τα λόγια
μα κανείς για να τα ακούσει
Ψεύτικες, ξερές αγκαλιές
και άνοστα, άγευστα φιλιά
να κρύβονται οι ενοχές μας
οι φόβοι και η ανασφάλειά μας
Χώρο και χρόνο να ζητάς ή να προσφέρεις
μα κανείς πρόθυμος να σταθεί προσφέροντας τα ίδια
Ξένε πλησίασε,
έχω ιστορίες πολλές να σου διηγηθώ
αστείες, δραματικές και με απίστευτη πλοκή
μαγεύω όταν μιλάω, σκλαβώνω όταν ακούω
Έλα, ξένη επισκέπτρια, και εσύ, πλησίασε
κάτσε και εσύ κι ύστερα φύγε
να ξεχάσω για μια στιγμή
την ατελείωτη μοναξιά
στη ψεύτικη αγκαλιά σου
κάτσε και εσύ και φύγε
Μία και εσύ απ’ τις πολλές
ένας κι εγώ απ’ τους αμέτρητους
τι σημασία έχει;
No comments:
Post a Comment