Τέσσερις Τοίχοι

Τέσσερις τοίχοι και μια οθόνη
Η γυναίκα ξαπλώνει στο κρεβάτι
Τέσσερις τοίχοι και μια οθόνη
ανοίγει τη ψυχή της ανοίγοντας τα πόδια της
Τέσσερις τοίχοι και μια οθόνη
Προσφέρει τη σαπίλα της μάνας της στο κόσμο των ανδρών
Τέσσερις τοίχοι και μια οθόνη
τους προτιμώ από τη μούχλιασμένη της καρδιά

Απ' την αρχή...

Πόσες ιστορίες και μύθους έχω να σας πω,
πόσα ψέμματα και αλήθειες να κρύβω στο μυαλό
τις βρίσκω σαν κλείνω τα μάτια και φεύγω από δω
σε έναν κόσμο απίστευτο μακράν καλύτερο απ' αυτόν

Τότε αναρωτιέσαι...

Πόσες αγάπες έζησες μισώντας
πόσους ανθρώπους μίσησες γελώντας
πόσο πόνο ν'αντέξει αυτη η καρδιά
παιδί που ανδρώνεται μες τη μοναξια

Μα βλέπεις πως...

Εβάρυναν οι μέρες, μικρύναν και οι νύχτες
σκοτείνιασαν τα όνειρα με εφιάλτες κι αυταπάτες
γυμνός να τρέχω στα σκοτάδια με φλόγες στα μαλλιά
σπονδή να προσφέρω το αίμα μου σε θεούς απ' τα παλιά

Και από την άλλη...

Ανάσες πάθους στα χείλη της ντροπή και μες τα μάτια της
που ψέμα και πάλι ψέμα πρόσφεραν κι ας ζούνε στα χαμένα
σαν περιμένει τον προστάτη, τον ιππότη, το μεγάλο κυνηγό
μα στ'αλήθεια να ψάχνει μαμόθρεφτο μαλάκα με κομπόδεμα γερό

Και πέφτεις και κοιμάσαι...