Μύθος & Ψέμα

Ψέμα

Κι αν ήξερε κι αν μάθαινε
τι θ' άλλαζε στ' αλήθεια
ο μύθος και το ψέμα που έχτισε
τρεφόταν από συνήθεια

Ο δύστυχος καμάρωνε
για μια στιγμή βλακείας
που ερωτεύτηκε και έχασε
εαυτό και ύφος αρεσκείας

Λες κι άλλοι δε δαγκώσανε
του έρωτα το μήλο
και δεν απέτυχαν ή πέτυχαν
ολοκλήρωση ή ξύλο

Μύθος

Θεέ μου, Κύριε, σε σένα πια μιλάω
οι άνθρωποι μικροί και ανίκανοι ν' ακούσουν
μόνο ζητούν, δέχονται και απαιτούν
ποτέ δεν δίνουν, απλόχερα το αναγκαίο

Φέρετρο της νύχτας, εδώ οι ωρες περνούν γοργά
το μαύρο δέρμα που φορώ ανάμνηση γλυκιά
μιας άλλης εποχής, ενός άλλου εαυτού, ανόητου
που ζούσε σε κόσμο μυθικό και τόσο ψέυτικο